Een stoere urn met basgitaar erop.

Een stoere urn met basgitaar met een monumentale uitstraling, dat paste bij deze man. Een liefde volle vader en partner, ruwe bolster blanke pit, en muzikant. Daar past geen standaard urn bij. De urn mocht een stoere stevige uitstraling hebben en zijn gitaar moest op een of ander manier erin terug komen.

Na een mooi gesprek met de vrouw en de dochters waarin ze prachtige verhalen vertelde over hun vader/partner ben ik thuis in m’n atelier aan het ontwerpen gegaan. Met een aantal kleine schetsen in klei zijn we weer om tafel gaan zitten om te bespreken of ik op de goede weg zit. Van daaruit ben ik verder gaan ontwerpen en zo ontstond het idee voor deze urn.

Aanpassingen:

Ik heb de gitaar op de foto gezet zodat ik deze in het klein terug kan laten komen op de urn. En terwijl ik in mijn atelier bezig was schreven de kinderen gedichten voor hun vader. De wens ontstond om deze ook op de urn een plaats te geven.

Vanuit deze wens ben ik de achterzijde van de urn glad gaan afwerken. Zolang de klei nat is kan ik alle kanten nog op. Enerzijds een mooi contrast met de prachtige ruwe voorzijde. Maar het geeft meteen de mogelijkheid om na het glazuren met speciale op-glazuur stiften een tekst te schrijven op het glazuur. Deze worden vervolgens op middelhoge temperatuur ( 750 gr C) ingebrand in het glazuur zodat het blijft zitten. Voor het schrijven van de teksten hebben we alle tijd genomen. Een mooi en bijzonder moment.

Doordat mensen gedurende het hele proces zo betrokken zijn bij het tot stand komen van de urn, er aanpassingen gedaan kunnen worden naar hun wensen is een urn veel meer dan alleen de laatste rustplaats van de overledene. Het heeft een toegevoegde waarde in het rouwproces en juist dat maakt mijn werk zo mooi en bijzonder.